معرفت ....
یا من هو فی عهده وفی....
اشاره ای به سنخیت نوع عمل با عذاب وارتباط آن با معرفت ...
در آیه 10 سوره مبارکه بروج که می فرماید: "ان الذین فتنوالمؤمنین والمؤمنات ثم لم یتوبوا فلهم عذاب جهنم ولهم عذاب الحریق"
یعنی:"آنانی که مردان وزنان با ایمان را شکنجه دادند وتوبه نکردند برای آنها عذاب جهنم و عذاب آتش فروزان خواهد بود....
خداوند به عذاب حریق پس از ذکر عذاب جهنم اشاره میکند گویی توجه ویژه ای به عذاب حریق شده است ...
در خصوص این تذکر باید گفت آدمی تا خود از درون نسوخته و وجودش به آتش سوزان گرفتار نیامده باشد ، نمی تواند مردان وزنان مؤمن را به جرم ایمان به خدای عزیز حمید، زنده زنده در آتش انداخته بسوزاند وخود نیز کنار آن بنشیند وتمام حادثه را نظاره کند "اذ هم علیها قعود" مشاهده کند تمام زجری که یک مؤمن میکشد داد وفریادی که بر میآورد وکمک خواهی که میکند بنشیند و برآنچه که بر سر مؤمنین می آورد شاهد باشد ؛شاهد بر داغی که فتنه، بر دل مؤمن و خانواده اش مینهد داغی که به این سادگی جبران نپذیرد "وهم علی ما یفعلون بالمؤمنین شهود"
آری انسان باید اول خود از درون تخریب شود بسوزد،ویران گردد تا توانایی آین چنین اعمالی را بیابد واین همان حریقی است که نه در روز موعود بلکه قبل از آن و در همین دنیا بر سر اصحاب اخدود آمده است...
چنین ارتباطی در مورد تمام اعمال انسان صادق است هر عملی که از انسان صادر میشود نشان از اتفاقی است که از قبل از انجام عمل در درون انسان رخ داده است.
برای توضیح بیشتر باید گفت:آدمی براساس یک سری "مشاهدات قبلی" که همان اطلا عات و علوم ،دیده هاو شنیده های او می باشند با مجموعه ای از "مشاهدات بعدی" مواجه شده بین آنها ارتباط برقرار میکند و پس از آن در مورد انجام دادن یا ندادن یک عمل به" تصدیق "می رسد سپس "اقرار" کرده و در آخر مرتکب یک "عمل " می شود...
واین همان نظام معرفتی است که در درون هر آدمی قرار یافته است بدون چنین نظامی پاداش و جزا برای انسان منطقی وممکن نیست.
بدون این نظام ایمان آوردن معنایی ندارد .
بدون این نظام شناخت خداوند که ازاساس خلقت آدمی است نا ممکن میشود...
پس هر عملی که از انسان سر میزند ابتدا ریشه هایی در درون او دوانده است عمل شاخه و برگ همان ریشه هاست و معلوم است که شاخ وبرگ با اصل درخت تناسب دارد
عمل و پاداش و عقوبت نیز تناسبی به سزا از این قبیل دارند .....
